Özlem bu blogu açarken bir fark yaratacağının farkındaydı. Hayatının
hiçbir evresinde normal birisi olmadı zaten. Hep bir adım öndeydi bizlerden. Sevgiye
dayalı bir dünyada yaşamak istiyordu. Bu da onun en zayıf noktası oldu kimi
zaman. Hayatına girdiği, kıyısından geçtiği ya da göz ucuyla baktığı herkesin
büyülendiği ve hayran kaldığı birisiydi. Geçmiş zaman kullanarak Özlem’i
anlatmak ne kadar zor bir şey anlatamam. Gerçek şu ki; O artık en rahat
uykusunu uyuyor. Uzun uzun bunun hakkında cümleler yazmıcam. Buna ne yüreğim el
verir ne Özlem burada bunun yayınlanmasını isterdi…
Blogu bitirmeli miyiz diye düşündük Özlem’in kardeşiyle. Bütün
anlarda yanında olsak, bütün yaşadıklarına şahitlik etmiş olsak bile biz onun
kalemiyle anlatamayız bunları. Bu yüzden devam etmicez anlatmaya.
Onu ne kadar çok sevdiğimi ve ömrümün sonuna kadar da aynı
şekilde seveceğimi buradan bir kez daha söylemek istiyorum. Umarım sesimizi
duyuyorsundur Özlem. Umarım orası çok daha güzeldir senin için…
En sevdiğin, cepteki yavrun Tolga.
